Zul je met mij – foto-essay over liefdevol rouwen

Hoe communiceer je als je niet meer kunt praten? In 1995 overleed Pieta Wolthaus-Paauw aan de dodelijke spierziekte ALS. Ze werd 57 jaar. Ze was door de ziekte nauwelijks meer te verstaan en ‘sprak’ via handgeschreven briefjes. Haar echtgenoot Piet Wolthaus verzamelde en bewaarde deze.

Twintig jaar later opent dochter en fotograaf Gerdien Wolthaus Paauw de doos met levenstekens en is ontroerd en onder de indruk. In de zoektocht naar haar moeder spreekt ze uitgebreid met diens familie en vriendinnen. Tot haar verrassing wordt haar moeders’ leven en persoonlijkheid vele aspecten rijker. Deze zoektocht werkte bevrijdend. Het beeld dat ze van haar moeder heeft verandert langzaam weer van patiënt naar mens. Hierdoor geïnspireerd reist Gerdien af naar Portugal en gedurende haar verblijf bij OBRAS Artist in Residency, maakt ze studiofoto’s en associatieve foto’s bij de briefjes en gedeelde herinneringen. Deze zijn gebundeld in 'Zul je met mij’ - foto-essay over liefdevol rouwen.'  

Ondanks de gegeven afloop, de aftakeling, onmacht en afhankelijkheid, bruist dit foto-essay van leven, liefde, vriendschap en geloof. Een troostrijk boek voor iedereen die te maken heeft met ALS of een andere dodelijke ziekte, afscheid en rouwverwerking. Uitgave: 2020.

Stichting Verhalis herkent in dit bijzondere project de uitgangspunten van haar eigen doelstelling om kleurrijke, inspirerende (levens-)verhalen te verzamelen en hierbij te zoeken naar nieuwe manieren om deze verhalen te vertellen. Verhalis neemt het voortouw om de realisatie van dit foto-essay mogelijk te maken.

Lees er hier meer over.